بررسی مصالح نانو عایق سازگار در کاهش حداکثری مصرف انرژی ساختمان مطابق با مبحث ۱۹ مقررات ملی

با رشد روزافزون مصرف انرژی در بخش ساختمان، بهینه سازی مصرف انرژی به عنوان یکی از چالش های اساسی در حوزه مهندسی ساختمان مطرح شده است. در این میان، استفاده از مصالح نوین به ویژه مصالح نانو عایق به عنوان یکی از راهکارهای موثر در کاهش مصرف انرژی، اهمیت فزاینده ای یافته است. مصالح نانو عایق به دلیل خواص حرارتی ویژه، توانایی بالایی در جلوگیری از اتلاف حرارت در فصول سرد و ورود حرارت در فصول گرم دارند و در نتیجه موجب کاهش نیاز به سیستم های سرمایشی و گرمایشی می شوند. این پژوهش با هدف بررسی عملکرد و سازگاری مصالح نانو عایق با الزامات مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ایران انجام شده است.در این مطالعه ابتدا مفاهیم پایه ای نانوفناوری و انواع نانو عایق های مورد استفاده در صنعت ساختمان از جمله نانو آئروژل ها، نانو کامپوزیت ها و پوشش های نانویی حرارتی معرفی گردیده و سپس ویژگی های فیزیکی، حرارتی و محیط زیستی آن ها با مصالح سنتی مقایسه شده است. همچنین میزان تاثیر استفاده از این مصالح بر شاخص های عملکرد انرژی ساختمان از طریق مدل سازی و تحلیل نرم افزاری ارزیابی گردیده است.نتایج نشان می دهد که کاربرد نانو عایق ها می تواند تا بیش از ۴۰٪ در کاهش اتلاف انرژی حرارتی موثر باشد که این میزان به طور معناداری فراتر از الزامات پایه ای مندرج در مبحث ۱۹ است. از سوی دیگر، این مصالح با داشتن ضخامت کمتر و عملکرد بهتر، در افزایش سطح مفید داخلی و طراحی بهینه فضای معماری نیز تاثیرگذار هستند. به علاوه، بررسی های زیست محیطی نشان می دهد که بسیاری از نانو عایق ها از نظر سازگاری با محیط زیست، قابلیت بازیافت و کاهش آلاینده ها دارای مزایای قابل توجهی هستند.در نهایت، مقاله بر لزوم بازنگری در دستورالعمل های اجرایی و طراحی بر پایه مصالح نوین تاکید دارد تا امکان بهره برداری بهینه از فناوری نانو در صنعت ساخت وساز ایران فراهم گردد. بهره گیری از مصالح نانو عایق، راهکاری موثر در جهت دستیابی به ساختمان های کم مصرف، افزایش بهره وری انرژی و حرکت به سوی معماری پایدار تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

نانو عایق ، مصرف انرژی ساختمان ، مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ، بهینه سازی انرژی ، مصالح ساختمانی نوین