بررسی کاربرد نظریه یادگیری شناختی-اجتماعی در فعالیت های گروهی کلاسی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 105

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ESPE01_779

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1404

چکیده مقاله:

نظریه یادگیری شناختی-اجتماعی به عنوان یک رویکرد جامع در آموزش و پرورش، تاکید دارد بر تعامل بین شناخت فردی، رفتار و محیط اجتماعی. این نظریه که توسط آلبرت بندورا توسعه یافته است، به نقش مدل سازی، تقویت اجتماعی و مشاهده در فرآیند یادگیری توجه ویژه ای دارد. در فعالیت های گروهی کلاسی، دانش آموزان از طریق تعامل با یکدیگر و مشاهده رفتارهای همسالان خود، مهارت های جدید را یاد می گیرند و به توسعه ابعاد اجتماعی و شناختی خود می پردازند. این نظریه به معلمان کمک می کند تا با استفاده از محیط های یادگیری تعاملی و گروهی، شرایطی فراهم آورند که دانش آموزان نه تنها از آموزه های مستقیم بلکه از تجربیات اجتماعی خود نیز بهره مند شوند. در این راستا، فعالیت های گروهی کلاسی به عنوان یکی از روش های موثر در انتقال دانش و تقویت مهارت های اجتماعی به کار می روند. با تشویق به همکاری و یادگیری مشترک، دانش آموزان می توانند به مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و توسعه روابط بین فردی دست یابند. همچنین، تاکید بر بازخورد اجتماعی و مدل سازی رفتارها در این گونه فعالیت ها موجب تقویت انگیزه در دانش آموزان و افزایش اعتماد به نفس آن ها می شود. به طور کلی، نظریه یادگیری شناختی-اجتماعی به معلمان این امکان را می دهد که با استفاده از فعالیت های گروهی، فرآیند یادگیری را به یک تجربه تعاملی و معنی دار تبدیل کنند که در آن، یادگیری از طریق تعاملات اجتماعی و شناختی تقویت می شود. علاوه بر این، در فعالیت های گروهی کلاسی، نظریه یادگیری شناختی-اجتماعی تاکید زیادی بر نقش محیط اجتماعی و تعاملات گروهی دارد. این تعاملات می توانند به تقویت احساس تعلق و همکاری در دانش آموزان کمک کنند، به گونه ای که هر فرد به عنوان یک عضو فعال و موثر در گروه احساس مسئولیت کند. از آنجا که دانش آموزان از طریق مشاهده رفتارهای همسالان و دریافت بازخورد از آن ها می آموزند، این محیط های گروهی می توانند فرصتی برای رشد اجتماعی و شناختی فراهم کنند. در واقع، این نوع یادگیری به آن ها کمک می کند تا درک عمیق تری از مهارت ها و مفاهیم مورد نظر پیدا کنند، زیرا یادگیری در گروه، نه تنها جنبه فردی بلکه جنبه اجتماعی نیز دارد که به توانایی های ارتباطی و همکاری دانش آموزان افزوده می شود. این رویکرد موجب تقویت توانایی های اجتماعی و شناختی دانش آموزان و افزایش مشارکت فعال آن ها در فرآیند یادگیری می گردد.

نویسندگان

حسین خسروی

دانش آموخته ی کارشناسی برق الکترونیک ، دانشگاه آزاد اسلامی گلستان