تحلیل اقتصادی قراردادهای EPC در پروژه های عمرانی دولتی ایران: چالش ها، مزایا و الزامات اجرایی

قراردادهای EPC (طراحی، تامین تجهیزات و اجرا) به عنوان یکی از روش های متداول در اجرای پروژه های عمرانی بزرگ مقیاس، به ویژه در پروژه های دولتی، در سال های اخیر در ایران مورد توجه گسترده قرار گرفته اند. این نوع قراردادها با هدف تسریع در روند اجرای پروژه، کاهش تداخلات اجرایی، و بهبود کنترل هزینه ها طراحی شده اند. مقاله حاضر به بررسی اقتصادی قراردادهای EPC در پروژه های عمرانی دولتی ایران می پردازد و با تحلیل ساختار این قراردادها، مزایا، چالش ها و پیامدهای اجرایی آن ها را ارزیابی می کند. در این راستا، ضمن مرور مبانی نظری و پیشینه تحقیق، به بررسی مطالعات موردی در پروژه های عمرانی کلان پرداخته شده و تحلیل مقایسه ای میان مدل EPC و سایر مدل های قراردادی نظیر روش فهرست بهایی و BOT صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که هرچند قراردادهای EPC از منظر کاهش زمان و هزینه های غیرمستقیم دارای مزایای قابل توجهی هستند، اما در عمل با چالش هایی نظیر ضعف در نظارت دولتی، عدم شفافیت مالی و پیچیدگی های حقوقی روبه رو هستند. در پایان، پیشنهادهایی برای بهینه سازی استفاده از این نوع قراردادها در بستر اقتصادی و نهادی ایران ارائه شده است. این پژوهش بر آن است تا با تمرکز بر ابعاد اقتصادی، مدیریتی و حقوقی مدل EPC، زمینه ای برای تصمیم گیری بهتر در سطوح کلان مدیریتی کشور فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

قرارداد EPC ، پروژه عمرانی ، تحلیل اقتصادی ، مدیریت پروژه ، مدل تامین مالی