چگونه توانستم مشکل دروغگویی "دانش آموزم نیما" را تا حد زیادی حل کنم؟

ن روزها خوب که به دور و برمان نگاه می کنیم در کنار آدم های صادقی که البته تعدادشان هر روز دارد کم و کمتر می شود، آدم های دروغگویی را می بینیم که گاهی با بیان غیرواقعیت ها سعی دارند خود را متمایز با دیگران جلوه دهند. این گونه انسان ها در واقع با بیان خلاف واقع دوست دارند خود غیرواقعی شان را به رخ دیگران بکشانند و به اصطلاح خودمانی تر خودی نشان دهند. همه ما می دانیم که شخصیت انسان ها در دوران کودکی شان شکل می گیرد و در واقع این خانواده است که بیشترین تاثیر را روی شخصیت اعضا می گذارد به همین دلیل، بهتر است در همان دوران کودکی، خصوصیات مثبت و پسندیده را در کودکان خود تقویت کنیم تا با همان خصلت های نیکو به دیگر عرصه های زندگی قدم بگذارند و به دنبال آن انسان مفیدی در جامعه باشند. دروغگویی هم یکی از صفت های ناپسندی است که اغلب کودک در دوران رشد خود با این صفت آشنا می شود البته به لطف وجود پدر و مادرهایی که برای رهایی از انجام امور محوله، کودک خود را مجبور می کنند که دروغ بگوید. در مثال ساده همین که پدر یا مادر نخواهد جواب تلفنی را بدهد به کودک خود می گوید به فرد پشت خط بگوید که در خانه نیست. با این که این امری ساده است اما نباید از نظر دور داشت که گام نخست از همین امور ساده برداشته می شود و صفت ناپسند دروغگویی در نظر کودک به امری بدیهی تبدیل می شود. این گونه کودک می آموز که می تواند با دروغ گفتن به آن چه که می خواهد برسد. اینجانب در اقدام پژوهی فوق تلاش نموده ام تا از دروغگویی دانش آموزم امیرعلی جلوگیری کرده و راهکارهای آن را در اختیار همکاران گرامی قرار دهم. ابتدا به گردآوری اطلاعات از راه های مشاهده و مصاحبه اقدام نمودم. سپس تصمیم گرفتم راهکارهای متفاوتی برای رفع این مشکل به کار ببرم. بعد از اجرای راه حل ها رفتار رامین به شکل مناسبی در کلاس تغییر کرد.

کلیدواژه ها:

دروغ گویی ، صداقت ، دانش آموز