اثر بخشی موسیقی درمانی بر رشد مهارت های حرکتی درشت و ظریف در کودکان کم توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی موسیﻘیدرمانی بر رشد مهارتهای حرکتی درشت و ظریف در کودکان پسر کمتوان ذهنی ﺁموزشپذیر مﻘطع ابتدایی شهرستان زابل بود.کودکان استثنایی از نظر هوش، رفتار، و تواناییهای جسمی یا روانی تفاوتهای معناداری با همسالان خود دارند این تفاوتها میتواند به دلیل ناتوانیهای ذهنی، اختلالات یادگیری و مشکلات جسمی باشد.افرادکم توان ذهنی به گوشه گیری گرایش دارند و به ندرت در برنامه های گروهی شرکت می کنند که این عدم تحرک و انزواطلبی ﺁن ها را به طور قابل ملاحظه ای در خطر ابتلا به بیماری های مزمن قرار می دهدبنابراین ، این مطالعه به روش نیمهﺁزمایشی با طرح پیشﺁزمون-پسﺁزمون و گروه گواه انجام شد. جامعه ﺁماری شامل دانشﺁموزان پسر کمتوان ذهنی ﺁموزشپذیر دوره دبستان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که از میان ﺁنها ۶۰ نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمعﺁوری دادهها، مﻘیاس رشد حرکتی اوزرتسکی (۱۹۵۰) و مداخله موسیﻘیدرمانی فعال با روش اورف-شولورک بود. دادهها با ﺁزمون تحلیل کواریانس تکمتغیره و چندمتغیره (ANCOVA و MANCOVA) و نرمافزار SPSS تحلیل شد. نتایج نشان داد ، قطعات موسیقی محلی سیستان که توسط پژوهشگر این پژوهش ساخته شده است ، تاثیر مثبت و معناداری بر مهارتهای حرکتی درشت و ظریف کودکان کمتوان ذهنی دارد (F=۵۲.۴۷، P<۰.۰۰۱).

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، موسیقی محلی سیستان ، کودکان کم توان ذهنی ، مهارت های حرکتی درشت و ظریف ،