نقش رسانه های تعاملی در ارتقای کیفیت آموزش معکوس در مدارس

آموزش معکوس به عنوان یک استراتژی پداگوژیکی نوین، پتانسیل قابل توجهی برای بهبود فرآیندهای یاددهی-یادگیری در مدارس نشان داده است. این رویکرد با انتقال ارائه محتوا به خارج از کلاس و اختصاص زمان کلاس به فعالیت های تعاملی، به دنبال افزایش مشارکت و تعمیق یادگیری دانش آموزان است. در این میان، رسانه های تعاملی نقشی حیاتی در تحقق کامل اهداف آموزش معکوس، به ویژه در محیط پویای مدارس، ایفا می کنند. این مقاله مروری به بررسی نقش کلیدی رسانه های تعاملی (مانند ویدئوهای تعاملی، بازی های آموزشی، شبیه سازی ها، پلتفرم های همکاری آنلاین و ابزارهای پاسخ دهی کلاسی) در ارتقای کیفیت اجرای آموزش معکوس در مقاطع مختلف تحصیلی مدارس می پردازد. با تحلیل منابع موجود، این مقاله استدلال می کند که رسانه های تعاملی صرفا ابزاری برای ارائه محتوای پیش از کلاس نیستند، بلکه می توانند به طور قابل ملاحظه ای جذابیت محتوا را افزایش داده، امکان بازخورد فوری را فراهم کنند، یادگیری را شخصی سازی نمایند و مشارکت فعال دانش آموزان را در تمام مراحل (پیش از کلاس، حین کلاس و پس از کلاس) تقویت کنند. بررسی ها نشان می دهد که استفاده هدفمند از این رسانه ها در چارچوب آموزش معکوس می تواند به توسعه مهارت های قرن بیست و یکم، از جمله تفکر انتقادی، حل مسئله، همکاری و سواد دیجیتال در دانش آموزان کمک کند. همچنین، به چالش های مرتبط با به کارگیری این رسانه ها در مدارس، نظیر نیاز به آموزش معلمان، دسترسی به تجهیزات و انتخاب محتوای مناسب پرداخته می شود. در نهایت، این مقاله نتیجه می گیرد که ادغام هوشمندانه رسانه های تعاملی با اصول آموزش معکوس، می تواند تجربه های یادگیری غنی تر، پویاتر و موثرتری را برای دانش آموزان مدارس رقم زده و کیفیت کلی آموزش را ارتقا بخشد.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، رسانه تعاملی ، مدارس ، یادگیری فعال ، مشارکت دانش آموز ، فناوری آموزشی.