یادگیری مبتنی بر پروژه مطالعه روش های تدریس عملی که به توسعه مهارت های حل مسئله و خلاقیت دانش آموزان کمک می کند.

در نظام های آموزشی نوین، افزایش توانمندی های فردی و مهارت های تفکر سطح بالا همچون حل مسئله و خلاقیت، از اهداف کلیدی به شمار می رود. در این راستا، یادگیری مبتنی بر پروژه (Project-Based Learning یا PBL) به عنوان یکی از روش های موثر تدریس عملی، توجه روزافزون پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده است. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه بر توسعه مهارت های حل مسئله و خلاقیت دانش آموزان، به مطالعه ابعاد نظری و کاربردی این رویکرد می پردازد.در ابتدا، مبانی نظری یادگیری مبتنی بر پروژه معرفی شده و تفاوت آن با شیوه های سنتی آموزش تبیین می شود. سپس ساختار اصلی این روش شامل انتخاب مسئله واقعی، طراحی پروژه، مشارکت فعال دانش آموزان، همکاری گروهی، و ارائه نهایی تحلیل می گردد. یافته های پژوهشی متعددی نشان می دهند که PBL با فراهم آوردن فرصت هایی برای کشف، تجربه، و تفکر مستقل، موجب افزایش انگیزه، خودکارآمدی، و توانمندی در حل مسائل پیچیده می شود.مقاله همچنین به بررسی چالش هایی چون نیاز به زمان و منابع بیشتر، دشواری در ارزیابی فرایند محور، و نیاز به آموزش حرفه ای معلمان پرداخته و راهکارهایی برای غلبه بر این موانع پیشنهاد می دهد. بهره گیری از فناوری های دیجیتال، طراحی پروژه های متناسب با سن و زمینه تحصیلی، و ایجاد فضای باز برای آزمون و خطا از جمله این راهکارهاست.در نهایت، مقاله نتیجه می گیرد که یادگیری مبتنی بر پروژه نه تنها ابزار توانمندسازی شناختی دانش آموزان است، بلکه زمینه ساز رشد مهارت های نرم، تفکر خلاق و آماده سازی آنان برای زندگی و کار در دنیای واقعی نیز به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: یادگیری مبتنی بر پروژه ، حل مسئله ، خلاقیت ، روش های تدریس نوین ، آموزش عملی ، مشارکت فعال