بررسی توسعه صلاحیت های شورای امنیت در حفظ صلح و امنیت بین المللی

اگرچه صلح از کهن ترین آرمانهای بشریت است ،تاریخ بشر مشحون از درگیری ها ،تعارضات و برخوردهاست .شاید بدون اغراق بتوان گفت امروزه اولین و مهمترین هدف کشورها در روابط بین المللی ،آرامش و برقراری صلح و امنیت است .تاقبل از تحولات اخیر در روابط بین المللی ،منبعث از نگاه نظامی که اصطلاحا نظام وستفالیایی نامیده میشود صلح و امنیت به معنای رعایت اصول حق و حاکمیت ،برابری حقوق ،رعایت مصونیت کشورها و نمایندگان آنان ،احترام به تمامیت ارضی کشورها ،عدم مداخله در امور داخلی آنان و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات تلقی میشده است .در این دیدگاه،به امنیت بین المللی نگاهی محدود میشد که حیطه آن مربوط به مرز های دولت ها بود.از این زاویه ،حاکمیت واستقلال دولت ها مهمترین رکن امنیت بین المللی تلقی میشد .اکر تهدیدی بود عمدتا نظامی وغالبا این تهدیدات از طرف دولت های دیگر بود و مسئول اولیه تامین امنیت نیز خود دولت ها یا متحدان آنها تلقی میشدند .منظور از صلح و امنیت در روابط بین الملل،آرامش و ثبات در جامعه جهانی است امنیت نیز به نوعی احساس روانی اطلاق میشود که در آن به علت فقدان ترس،وضعیت آرامش و اطمینان خاطر حاصل میشود.عللی که ممکن است سبب ترس واختلال در صلح وآرامش شوند .بسیارمتعدد و متنوع اند وبا عذر زمان تغییر میکنند .درواقع دغدغه اصلی این پژوهش پاسخ به این سوال شورای امنیت در رویه های خود،برچه اساسی مولفه های تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی یا نقض آن را احراز مینماید؟یافته های پژوهش تاکیدگر این فرضیه است معیارهای شورای امنیت حفظ حقوق اکثریت افراد در سطح جهانی و حفظ صلح و حقوق بشردوستانه در نظرگرفته است.شورای امنیت ابتدا صلاحدید اعضای دائم را در نظر میگیردوبعدبراساس اصول حقوقی و سیاسی اتخاذتصمیم میکند،شورای امنیت جرائم بین المللی دولت هارا درباره تهدید علیه صلح در منشور ملل متحد ذکر کرده است که با حقوق ملت ها نباید مغایر باشد واژگان کلیدی :صلاحیت های شورای امنیت ،صلح،امنیت بین المللی .

کلیدواژه ها:

شورای امنیت سازمان ملل متحد ، مداخله بشر دوستانه ، امنیت بین الملل پس از جنگ سرد