طراحی مجتمع مسکونی با استراتژی معماری عصب محور

چکیده در دهه های پایانی قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم، معماری عصب محور به عنوان یکی از رویکردهای نوین در طراحی فضاهای شهری و مجتمع های مسکونی مطرح شده است. این رویکرد بر اساس تعامل میان محیط ساخته شده و عملکردهای عصبی و شناختی انسان شکل گرفته و تلاش دارد تا با در نظر گرفتن تاثیرات روانی، شناختی و احساسی فضا بر ساکنان، محیط هایی با کیفیت زندگی بالاتر ایجاد کند. معماری عصب محور در مجتمع های مسکونی را می توان از سه بعد اصلی مورد بررسی قرار داد: بعد شناختی، بعد احساسی و بعد رفتاری. بعد شناختی شامل نحوه ادراک فضا توسط انسان و تاثیر آن بر فرآیندهای ذهنی و تصمیم گیری است. بعد احساسی به تاثیرات محیط بر حالات روحی و عاطفی ساکنان پرداخته و بعد رفتاری بر نحوه تعامل افراد با فضا و یکدیگر تمرکز دارد. در این پژوهش، اصول معماری عصب محور در مجتمع های مسکونی از منظر تاثیرات مثبت بر سلامت روانی، احساس امنیت، تعاملات اجتماعی، آسایش و رفاه عمومی مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا، نظرات متخصصان و تجربیات کاربران مجتمع های مسکونی تحلیل شده تا عوامل کلیدی موثر در بهبود کیفیت زندگی از طریق طراحی عصب محور شناسایی شوند و به عنوان مبنایی برای طراحی آینده مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

معماری عصب محور ، مجتمع مسکونی ، فضای انعطاف پذیر