بررسی تاثیر خانواده در بروز آسیبهای اجتماعی (بزهکاری) دانش آموزان

خانواده ازجمله عوامل اساسی شکلگیری شخصیت و منش فردی و اجتماعی کودک است. کودک بهموازات فراگیری زبان و نمود ارتباط با محیط و اعضای خانواده و جامعه، آدابورسوم و خلقیات خانواده خود را کسب می کند و آنها را جزء شخصیت و منش خود میسازد ( Tavassoly, ۱۹۹۰ ). رفتار خشونتآمیز والدین در خانواده با کودک و نیز با همدیگر، این عقیده نادرست را در ذهن کودک بارور میسازد که در جامعه هم خشونت و جدال حلال مشکلات است؛ بنابراین، اقدام های تنبیهی- تشویقی بیضابطه پدر - مادران، برخورد نامناسب و نادرست آنان با یکدیگر، تک والدینی بودن، بیسوادی یا کم سوادی پدر- مادران، بزهکاری یا اعت یاد آنان، کمبود روابط عاطفی میان اعضای خانواده، ناتوانی مالی و اقتصادی، بیکاری پدر - مادران، بیاعتنایی نسبت به رفتار کودکان، عدم تفاهم خانوادگی، جدایی پدر- مادران از یکدیگر، رواج پرخاشگری میان اعضای خانواده بهویژه میان پدر - مادران، بزهکاری برادران و خواهران و اعزام و نگه داری آنان در نهادهای دولتی و مانند آن عوامل خطری اند که بیم پایداری بزهکاری را نزد افراد در آینده میدهند؛ زیرا تحقیقات نشان داده اند کودکانی در آینده به مجرمان به عادت تبدیل میشوند که در خانواده های مشکلدار از حیث فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و ... تربیت می شوند.

کلیدواژه ها:

آسیبهای اجتماعی ، بزهکاری ، خانواده ، کودک ، خشونتآمیزی