تحلیل نقش علمای جبل عامل در نهادینه سازی و توسعه فعالیتهای حدیثی ایران در عصر صفویه

در عصر صفویه، هم زمان با رسمیت یافتن مذهب تشیع در ایران، بسترسازی برای تقویت بنیه علمی و مذهبی جامعه شیعی ضرورتی اجتنابناپذیر بود. در این میان، علمای جبل عامل با بهره گیری از پیشینه غنی حدیثی و علمی خود، نقشی محوری در انتقال میراث روایی و ترویج فرهنگ حدیثمحور ایفا کردند. مهاجرت این علما به ایران، نه تنها زمینهساز شکل گیری نهادهای دینی جدید و تاسیس مدارس علمیه گردید، بلکه در استانداردسازی دانش حدیث، تالیف آثار بنیادین و تربیت نسل جدیدی از محدثان و فقیهان نیز تاثیری انکارناپذیر داشت. از جمله دستاوردهای این مهاجرت میتوان به تاسیس منصب شیخ وسائل« االسالمی، تدوین آثار سترگی همچون و گسترش کرسی »الشیعههای تدریس حدیث در مراکز علمی ایران اشاره کرد. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانهای، بر آن است تا ضمن واکاوی علل و زمینه های مهاجرت علمای جبل عامل، نقش آنان را در توسعه و نهادینه سازی فعالیتهای حدیثی ایران عصر صفوی تبیین نماید. یافته های تحقیق نشان میدهد که حضور این علما، ضمن تقویت مشروعیت مذهبی حکومت صفوی، موجب نهادینهسازی جریان حدیث نگاری و ایجاد انسجام فکری در جامعه شیعی ایران گردید.

کلیدواژه ها:

جبل عامل ، صفویه ، حدیث نگاری ، مهاجرت علمی ، فقه امامیه ، تاریخ تشیع