عوامل موثر بر افزایش تعاملات اجتماعی میان ساکنان در مسکن با رویکرد اختلاط اجتماعی موردپژوهی: مجتمع مسکونی همسایگی کویر یزد

اهداف و پیشینه: از اواخر قرن بیستم به منظور برطرف کردن مشکلات مرتبط با متمرکز شدن افراد محروم در مسکن اجتماعی مانند سطح بالای جرم و رفتارهای ضد اجتماعی، سیاست های نوین طراحی شهری در کشورهای توسعه یافته به سمت ایجاد محلاتی با رویکرد اختلاط اجتماعی و ساخت مسکن درآمد ترکیبی (اختلاط درآمد) تغییر یافت. اما معضل همواره موجود، ناقص و محدود بودن تعاملات اجتماعی بین گروه هایی از طبقات مختلف اجتماعی و اقتصادی در چنین مسکن هایی است و افراد محروم نتوانسته اند از مزایای چنین تعاملاتی بهره ببرند. هدف در این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر افزایش تعاملات اجتماعی بین اقشار مختلف در مسکن با رویکرد اختلاط اجتماعی است.مواد و روش ها: روش مورد استفاده در این پژوهش ترکیبی است، از طریق مطالعات کتابخانه ای اطلاعات گردآوری و در ادامه به منظور آزمون فرضیه پژوهش، از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه، ساکنان مجتمع مسکونی همسایگی کویر در شهر یزد است. ۳۷ واحد از ۵۲ واحد دارای سکنه این مجتمع با شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد و پرسش نامه ای پژوهشگرساخته در اختیارشان قرار گرفت که روایی آن توسط اساتید و صاحب نظران و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (۰٫۸۲= α). نتایج و جمع بندی: تحلیل داده های جمع آوری شده نشان می دهد که برخی از ویژگی های فردی ساکنان مانند جنسیت، وضعیت تاهل، مذهب، شیوه مالکیت مسکن، و مدت زمان اقامت در مجتمع با تعاملات اجتماعی (نوع، سطح (مقیاس)، و هم سنخی تعاملات) روابط مثبت و معناداری دارند. همچنین بین مشارکت ساکنان در فعالیت های جمعی و تصمیمات مدیریتی (p<۰٫۰۱)، مجاورت فضایی با اقشار مختلف (p<۰٫۰۵)، امکانات رفاهی مجتمع، احساس تعلق و قوانین مدیریتی (p<۰٫۱) با تعاملات اجتماعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. درنهایت اگر دهک های درآمدی پیشنهادی و مشخصات فردی و اجتماعی ساکنان در مسکن به طور متناسب انتخاب گردد، می تواند ارتقای تعاملات اجتماعی را در ساختاری کالبدی  اجتماعی برای رسیدن به توسعه ای موزون در پی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن با رویکرد اختلاط اجتماعی ، مسکن درآمد ترکیبی ، تعاملات اجتماعی