راهکارهای شهرداریها در شناسایی خطرپذیری مناطق بافت فرسوده در مواجه با سوانح بحرانی

بخش عمده ای از سطح شهر های بزرگ و تاریخی ایران، دچار فرسودگی و ناکار آمدی است. در این محدوده ها سرمایه های انسانی، مالی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرها در معرض خطر قرار دارند. بر اساس شاخص های مصوب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، بافت فرسوده شهری به محدوده یا بلوک شهری اطلاق می شود که بیشتردرصد بناهای آن ناپایدار، معابر آن نفوذ ناپذیر و املاک آن ریزدانه باشد. هدف این مقاله راهکارهای شهرداریها در شناسایی خطرپذیری مناطق بافت فرسوده در مواجه با سوانح بحرانی می باشد. نتایج نشان می دهد مدیریت شهری و به طور خاص مدیریت بحران برای رسیدن به فرایند مطلوب نوسازی شهری باید با مستند سازی تجربیات موفق و ناموفق گذشته و درس گرفتن از آنها و با بکارگیری روش های توانمند سازی و ظرفیت سازی در ساکنان محلات بافت فرسوده، در جهت جلب مشارکت آنها در همه مراحل طرح براید، تا بتوان نیازسنجی و برنامه ریزی و اجرای طرح ها را براساس نیازهای واقعی ذی نفعان فرایند بهسازی شهری را پیش برد، هم چنین از این نیرو و توان بالقوه در جهت پیشبرد اهداف مدیریت بحران در تمام ابعاد آن استفاده کرد. از این رو اصلاح ساختارشهری در بافت های فرسوده بر مبنای توسعه پایدار و توجه به مسائل مربوط به مدیریت بحران یکی از ضرورتهای نظام مدیریت شهری است. و توجه مدیران ارشد شهری و دولت به بافت های فرسوده شهری یکی از مهمترین اتفاقاتی است که در مدیریت بحران می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

توانمند سازی ، ظرفیت سازی ، تمام ابعاد