بررسی رابطه عزت نفس با نظریه ذهن در کودکان دبستانی

نظریه ذهن یکی از شاخه های علوم شناختی است که بررسی می کند ما چگونه حالت های ذهنی دیگران را توصیف می کنیم و چگونه از توصیف خود درباره آن حالت ها استفاده می کنیم تا اعمال و رفتار دیگران را پیش بینی کنیم. به عبارت دیگر، این عمل به عنوان توانایی ذهن خوانی شناخته می شود. این مهارت ها در تمامی افراد بشر از دوران کودکی وجود دارد. عزت نفس به مانند یک سرمایه ی ارزشمند حیاتی از مهمترین عوامل پیشرفت و شکوفایی استعداد و خلاقیت افراد می باشد افراد دچار ناتوانی، به دلیل نگرشهای منفی والدین تجارب منفی در برخورد با همسالان عادی ناکامی های پی در پی در مدرسه به تدریج دلسرد و سرخورده شده و توالی چنین شکستها و مشکلاتی موجب می شود که آنها نسبت به خود احساس بی ارزشی داشته باشند و در نتیجه این احساس منجر به آسیب در عزت نفس آنها شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی رویکرد نظریه ذهن بر روی کودکان دبستانی و همچنین اندازه ی گیری میزان عزت نفس این کودکان و دریافت رابطه ی احتمالی بین نظریه ذهن و عزت نفس میباشد. همینطور وجود و یا عدم وجود رابطه بین عزت نفس و دو متغیر سن و جنسیت و همچنین بین نظریه ی ذهن و دو متغیر سن و جنسیت در این پژوهش مورد بررسی قرار میگیرد. در این پژوهش جامعه مورد هدف کودکان دبستانی که دارای رده سنی 7-13 سال میباشند ، است . از این جامعه نمونه ای با حجم 96 نفر که با روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. در این پژوهش برای جمع اوری اطلاعات از روش پر کردن پرسشنامه توسط خود کودک استفاده شده است. دو پرسشنامه مورد استفاده در این پژوهش به قرار زیر اند: . پرسشنامه پپ و همکاران (1998)برای کودکان که این ازمون دارای پنج مقیاس عزت نفس که عبارت اند از : مقیاس های کلی ، تحصیلی ، اجتماعی ، جسمانی و خانوادگی و یک مقیاس دروغ سنج .فرم 38 سوالی "آزمون نظریه ذهن" که فرم اصلی این آزمون توسط استیمن در سال 1994 به منظور سنجش نظریه هوش در کودکان عادی و مبتلا به اختلال فراگیر رشد در رده سنی 5-12 سال طراحی شد ه است. داده های حاصل از اپژوهش در نرم افزار اماری SPSS مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. با توجه به نوع داده ها و متغیر ها برای ارزیابی داده ها از ضریب هبستگی پیرسون در سطح 0.01 استفاده شده است. یافته های حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که بین سن و نظریه ی نظریه ذهن رابطه ی معنادار و مستقیمی وجود دارد اما بین سن و عزت نفس رابطه ی معنا داری وجود ندارد. بین جنسیت و نظریه ی ذهن رابطه ی معناداری وجود دارد اما بین جنسیت و عزت نفس رابطه ی معناداری وجود نداردو همچنین طبق این پژوهش و داده های حاصل از ان هیچگونه رابطه ی معناداری بین عزت و نظریه ی ذهن وجود ندارد و تغییرات هیچکدام بر دیگری تاثیر نمیگذارد.