نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش محیط آموزشگاهی

امروزه در قرن بیست و یکم با توجه به حجم عظیم، اطلاعات افراد به سوی مدیریت اطلاعات هدایت می شوند، بر اساس یافته های روانشناسی یادگیری، دانش آموزان از طریق دیدن و به کارگیری وسایل مختلف، مطالب درسی را بهتر و راحت تر می آموزند، زیرا وسایل کمک آموزشی به سبب فعال کردن حواس مختلف دانش آموزان، امر آموزش را واقعی تر، عملی تر و دلپذیرتر می سازند. ظهور پدیده شگفت انگیز فن آوری اطلاعات در دو دهه آخر قرن بیستم و توسعه آن در نظام رسمی آموزش و پرورش کشورهای پیشرو باعث گسترش فرصت های یادگیری و دسترسی آسان به منابع آموزشی و یادگیری شده است. در این رویکرد، فن آوری اطلاعات به عنوان یک ابزار و وسیله تاثیرگذار در فرایند یاددهی-یادگیری مورد توجه قرار داده شده است. لذا هدف از این مطالعه نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش و پرورش می باشد. در این مقاله سعی شده است به نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش پرداخته شود. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی است. مواد پژوهش شامل کلیه منابع، کتاب ها، مقالات، پایان نامه ها مرتبط با موضوع مورد بررسی می باشد. در نتیجه، فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند برای ارتقای کیفیت و کارآیی آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار داد. توسعه روزافزون ابزارهای مبتنی بر این فناوری ها و سرعت فراوان تطبیق آن با نیازمندی های انسان موجب شده تا شکل جدیدی از محیط یادگیری و تعاملی خلق، فعال و فراگیر ایجاد شود. آموزش مهارت های فناوری اطلاعات و ارتباطات هسته ی مرکزی بسیاری از نظام های آموزش و پرورش جهان را تشکیل داد.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، آموزش