چگونه توانستم مشکل ناسازگاری دانش آموزم را کاهش دهم؟

در سال ۱۴۰۴-۱۴۰۳ وقتی در یکی از دبستانهای شهرستان بیضا مشغول کارورزی بودم با دانش آموزی مواجه شدم؛ که نه تنها روند آموزش را در کلاس درس دچار اختلال کرده بود بلکه نظم و انضباط مدرسه را برهم زده بود. او دارای اختلالات رفتاری از قبیل شلوغی غیرنرمال، مسخره کردن دیگران، اذیت کردن دیگر دانش آموزان، حسادت، بیحوصلگی، فحش دادن به دیگران، لجبازی، تنبلی بود. برای گردآوری اطلاعات روشهای متعددی وجود داشت؛ با توجه به موضوع پژوهش، به نظر می رسید که باید از چند روش به صورت ترکیبی برای جمع آوری اطلاعات استفاده نمایم. در این پژوهش روشهای مشاهده، مشاهده مشارکتی و مصاحبه را انتخاب نمودم. برای کاهش حسادت، شرکت دادن فرد در گروه و احساس مسئولیت فرد نسبت به گروه باید انجام شود. برای کاهش پرخاشگری و لجبازی؛ از والدین دانش آموز خواسته شد که بین فرزندان تبعیض قائل نشوند و با فرزندان خود با مالیمت و مهربانی رفتار کنند و ویژگی های مثبت فرزند خود را با تشویق تقویت نمایند. تا فرزند دچار کمبود محبت نگردد. آنها باید به فرزند خود بر چسب های مثبت بزنند تا کودک باور کند که واقعا دارای ویژگی های مثبت است. برای کاهش ضعف تحصیلی، از بین بردن مشکلات عاطفی توسط والدین و معلم مربوطه، ایجاد انگیزه، تقویت ویژگی های مثبت، شکوفایی اعتماد به نفس کودک، توجه لازم به کودک، تغییر نگرش کودک نسبت به خود از جمله عواملی هستند که می توانند ضعف تحصیلی دانش آموز را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

اختلالات رفتاری ، ناسازگاری ، دانش آموز