بررسی جایگاه آموزش عاطفی در نظام تربیتی و تاثیر آن بر رفتار دانش آموزان

آموزش عاطفی یکی از ارکان مهم تربیت در نظامهای آموزشی مدرن است که به طور مستقیم به رشد شخصیت و بهبود رفتار دانش آموزان کمک می کند. در دنیای پیچیده و در حال تغییر امروزی، که دانش آموزان با چالش هایی نظیر فشارهای اجتماعی، استرس های روزمره، و مشکلات رفتاری مواجه هستند، آموزش مهارتهای عاطفی و اجتماعی به عنوان یک ضرورت اساسی در فرایند آموزشی شناخته میشود. این آموزش ها عالوه بر افزایش خودآگاهی و مدیریت هیجانی، به ارتقای مهارتهای اجتماعی مانند همدلی، همکاری و ارتباطات موثر کمک میکنند که در نهایت منجر به بهبود روابط اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری در مدارس میشود. عاطفی میتواند به کاهش خشونت، اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات روانی در مدارس کمک کند و در عین حال زمینهساز تقویت تاب آوری، اعتماد به نفس و مهارتهای حل مسئله در دانش آموزان شود. خانوادهها با ایجاد فضای حمایتی در خانه و همکاری با مدارس می توانند نقش مهمی در تقویت این مهارت ها ایفا کنند. عالوه بر این، استفاده از فناوریهای نوین در آموزش عاطفی به ویژه در زمینه های نظارت و ارزیابی وضعیت عاطفی دانش آموزان، فرصتی نوین برای ارتقای کیفیت این آموزشها فراهم کرده است. آموزش عاطفی بهعنوان یک بخش حیاتی از فرآیند تربیتی باید در نظام های آموزشی بهطور گسترده تری مورد توجه قرار گیرد. پیشنهاد میشود که مدارس عالوه بر آموزش های علمی، بهطور مستمر به تقویت مهارت های عاطفی و اجتماعی دانش آموزان پرداخته و برنامه های آموزشی خود را به گونهای تنظیم کنند که این مهارتها را در دانش آموزان تقویت کنند. این امر نه تنها به رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان کمک خواهد کرد، بلکه به طور کلی به بهبود سلامت روانی و اجتماعی جامعه کمک خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، عاطفی ، نظام تربیتی ، رفتار ، دانش آموزان