تاریخچه ریاضیات

تاریخ ریاضیات حوزه ای از مطالعات است که در درجه اول به منشا اکتشافات در ریاضی و در درجه های پایین تر به تحقیق و تفحص روی روش های ریاضی و یادداشت های ثبت شده پیشین می پردازد. پیش از عصر مدرن و گسترش جهانی اطلاعات، توسعه نمونه های مکتوب ریاضی تنها در چند حوزه خاص بوده است. قدیمی ترین متون ریاضی در دسترس: پاپیروس باب (ریاضیات مصری ۲۰۰۰-۱۸۰۰ پیش از میلاد)، و پاپیروس مسکو (ریاضیات باب ۱۹۰۰ پیش از میلاد). به نظر می رسد که این متون همگی قضیه فیثاغورس را مورد توجه قرار می دهند. تحصیل ریاضی «علم ریاضی» (mathematic) را از یونان باستان (میان اشیا) در سده ۶ پیش از میلاد به عنوان مدل کننده انضباط آغاز شد. اصطلاح «mathema» به معنی موضوع دستورالعمل را ابداع کردند. ریاضی دانان یونانی روش ها را به خوبی تصفیه کردند و به ویژه از راه دستورالعمل استقرایی و در اثبات ها، اثبات گرایی منطقی و موضوعات ریاضی را گسترش دادند. ریاضی دانان چینی هم کاری اولیه ای شامل «سیستم مکانی زمانی» داشته اند. مدنویسی هندی-عربی در هزاره نخست پس از میلاد در هند تکامل یافته و از راه ریاضیات اسلامی و کارهای محمد بن موسی خوارزمی به غرب منتقل شد. بسیاری از متن های عربی و یونانی در ریاضیات بعدها به لاتین ترجمه شده اند که منتهی به رشد ریاضی در قرون وسطای اروپا شده است.

کلیدواژه ها:

تاریخ ریاضی ، تاریخ ریاضی غربی ، ریاضیات استدلال ، ریاضی دانان اسلامی