بررسی تربیت اجتماعی دانش آموزان از دیدگاه اسلام و تاثیر در رفتار آنها

اسلام هم اصالت فرد و هم تاثیر حیات اجتماعی در رفتار انسان را قبول دارد. اما اسلام محدود به اعمال و رفتار نمی کند بلکه برای وجود انسان یک بعد فکری، عقلاتی و روحی قائل است اسلام عواطف و احساساتی که انسان دارد، مانند قدرت اخلاقی آزادی اراده همه اینها را به رسمیت شناخته و هیچ وقت انسان را در سطح حیوان تنزل نمی دهد و آن فرض را نمی پذیرد که انسان چند درجه رشد بیشتری از حیوان دارد. بنابراین در تربیت اسلامی اسلام تمام جوانب وجود انسان را در نظر می گیرد در جنبه فردی انسان را قابل رشد و آموزش و تربیت می داند. در عین حال راجع به جامعه، اسلام فرستار راهنمایان و پیامبران را دارد تا بتواند دستورالعمل های مفید هم حیات فردی شخص و هم حیات جمعی را هدایت کند در صورتی که آموزش های غیر دینی و نظام های تربیتی موجود در غرب که فرد را با جمع اصل می دانند فعالیت های حسی را پایه و اساس یادگیری انسان تلقی می کنند و به هیچ وجه انسان را در مقابل محیط از برخورداری اراده و اختیار منتفع نمی دانند یعنی تصور می کنند انسان تابع محیط و جمع است. تربیت یعنی معنای هدایت فرد است، وقتی می گوییم تعلیم و تربیت، هدایت فرد است.

کلیدواژه ها:

تربیت از منظر اسلام ، تربیت زیر نظر اجتماع ، حیات اجتماعی ، فلسفه تعلیم و تربیت