بررسی عوامل زمینه ساز، آثار و راهکارهای تقویت و توسعه مهارت تاب آوری در افراد

تاب آوری یکی از مباحث مهم در روانشناسی مثبت گرا و یک سازه از سرمایه های روانشناختی جهت خودمراقبتی، زندگی لذتبخش و سلامت روان می باشد. تاب آوری توانایی کنار آمدن با شکست ها و بازیابی پس از آن است این ظرفیت انسان می تواند باعث شود تا او پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار بگذرد و علی رغم قرار گرفتن در معرض تنش ها، خود را ارتقا بدهد. پژوهش حاضر با هدف کاوش در بررسی عوامل زمینه ساز تاب آوری در افراد و ارائه راهکارهایی جهت تقویت و توسعه آثار مطلوب این مهارت صورت گرفته است. پژوهش از نوع کیفی-توصیفی میباشد و به روش فرا مطالعه از نوع فرا ترکیب و با استفاده از منابع کتابخانه ای و بررسی اسناد مکتوب و متون علمی به روش مرور سیستماتیک بر اساس قاعده اشباع نظری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها با راهبرد پژوهشی نظریه داده بنیاد و به روش کدگذاری سه مرحله ای باز، محوری و انتخابی انجام شده است. نتایج نشان داد که عوامل زمینه ساز بروز مهارت تاب آوری در افراد: عوامل روانی، توانمندی روانشناختی، توانایی حل مسئله و تصمیم گیری، معنویت، نگرش خوش بینانه، سلامت روان و جسم، حمایت اجتماعی و عوامل محافظتی می باشد؛ آثار بروز این مهارت شامل مضامین: مثبت نگری، خود کنترلی، راهبرد کنار آمدن مسئله مدار، بهزیستی و موفقیت تحصیلی خواهد بود و در نهایت راهکارهای تقویت و توسعه مهارت تاب آوری در افراد: شامل خودآگاهی، مهارت آموزی، تغییر طرز تفکر، تقویت هوش هیجانی، آینده نگری، مهارت شاد زیستن، خود مراقبتی و ایجاد و تقویت شبکه حمایتی می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، افراد ، اجتماعی ، مشکلات ، شرایط ، مقابله