بررسی روش های درمانی رفتار و بهبود ارتباط دانش آموزان با طیف اوتیسم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی روشهای درمانی رفتار و بهبود ارتباط دانش آموزان با طیف اوتیسم می باشد. روش این مقاله به صورت کیفی و از نوع پژوهشروایی است که با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی اطلاعات، جمعآوری و مورد بحث و تبادل قرار گرفته است. به همین منظور ابتدا به بررسی مبانی نظری تحقیق که شامل تعریف اوتیسم، علل اوتیسم، ویژگیهای اصلی دانش آموز اوتیسم، ابزارهای شناسایی اوتیسم می باشد، پرداخته سپس یافته های تحقیق که شامل روشهای درمانی رفتار و بهبود ارتباط دانش آموزان با طیف اوتیسم است، بیان می گردد که نتایج این پژوهش نشانگر این حقیقت بود که روش درمان هر کودک با کودک دیگر در عین یکسان بودن هدف، متفاوت خواهد بود. با توجه به ناشناخته بودن علت دقیق اوتیسم و مطرح شدن علتهای احتمالی، متاسفانه افراد سودجوی بسیاری در طول سالها سعی کرده اند با روش های بیاساس و بیهوده هزینه های بسیار زیادی را بر خانواده ها تحمیل کنند. در حال حاضر روشهای درمانی زیادی برای اختلال طیف اوتیسم وجود دارند که نسبی هستند و منجر به درمان قطعی نخواهند شد، اما به کارگیری روش منحصربه فرد و مناسب هر کودک، به شرط شروع به موقع درمان، می تواند تا ۰۹ درصد از مشکلات او را جبران کند. در حال حاضر بهترین روشهای درمان اوتیسم شامل کاردرمانی، گفتاردرمانی، روانشناسی، بازیدرمانی، درمان روانشناختی مثل ABA، تغذیه درمانی، دارو درمانی و موسیقی درمانی هستند که می توانند بسیاری از علائم این اختلال را کاهش دهند. انتخاب روش درمانی مناسب هر کودک بستگی به نظرات تیم درمان دارد و کار تیمی و گروهی در درمان این اختلال بسیار تاثیرگذار خواهد بود. روشهای دیگر به لحاظ علمی اثبات نشده اند، اما گاهی ممکن است به دلیل برخی تجاربی که والدین گزارش کرده اند، موثر واقع شوند.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، درمان ، اختلال ، دانش آموزان ، خانواده