بررسی رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی کاری معلمان: یک مرور سیستماتیک

این مطالعه به بررسی رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی کاری معلمان می پردازد. خودکارآمدی به عنوان توانایی فرد در مدیریت وظایف و چالشهای شغلی تعریف می شود و شامل اعتماد به نفس در انجام فعالیتهای آموزشی و توانایی حل مسائل مرتبط با شغل است. کیفیت زندگی کاری به ابعاد مختلف زندگی شغلی اشاره دارد که شامل شرایط کاری، تعادل کار و زندگی، حمایت اجتماعی و رضایت از محیط کار می شود. در این تحقیق، با مرور ادبیات موجود و تحلیل داده های جمع آوری شده از معلمان، نتایج نشان می دهد که خودکارآمدی بالا می تواند به بهبود کیفیت زندگی کاری معلمان منجر شود. به عبارت دیگر، معلمانی که احساس خودکارآمدی بیشتری دارند، معمولا از کیفیت زندگی کاری بهتری برخوردارند و این موضوع بر رضایت شغلی و عملکرد آموزشی آن ها تاثیر مثبت دارد. علاوه بر این، کیفیت زندگی کاری نیز به نوبه خود می تواند بر خودکارآمدی معلمان تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، محیط های کاری حمایتی و شرایط کاری مناسب می توانند به افزایش اعتماد به نفس و توانایی معلمان در انجام وظایفشان کمک کنند. این مطالعه به شناسایی عوامل موثر بر هر دو مفهوم خودکارآمدی و کیفیت زندگی کاری می پردازد و راهکارهایی برای بهبود آن ها ارائه می دهد. نتایج این تحقیق می تواند به سیاست گذاران و مدیران آموزشی در طراحی برنامه های آموزشی و حمایتی کمک کند و به بهبود شرایط کاری معلمان و در نهایت ارتقاء کیفیت آموزش منجر شود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، کیفیت زندگی کاری ، معلمان ، رضایت شغلی ، عملکرد آموزشی ، حمایت اجتماعی ، استرس شغلی