زلف معشوق و جلوه های آن در غزلیات حافظ

در ادبیات عرفانی، بیشتر جلوههای ناز به صورت انسانی مطرح شده است، ناز و نیاز ارتباطی متقابل دارند و وجود هر یک لازم ه وجود دیگری است. در این پژوهش زلف و وابستههای آن که از جلوههای ناز معشوق در اشعار حافظ است مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاست تا زمینه ساز فهم بهتر و دقیقتر مقوله ناز و نیاز و موراد مشابه در متون عارفانه و عاشقانه شود. معشوق ناز خود را در اشکال متفاوت به عاشق نشانمیدهد تا دلبری کرده و توج ه او را به سوی خود جلبکند. هر چند که معشوق نیازی به توجه عاشق ندارد اما جلوهگری مشعوق، لازم ه حسن و کمال وجودی اوست. زلف به عنوان یکی از جلوههای ناز معشوق در ادبیات عرفانی و آثار شاعران، مورد توجه بوده و به شکلهای گوناگونی جلوهگر شدهاست. زلف گاهی بیانگر تجلی آشکارا و دیدنی معشوق و گاهی هم تجلی پنهان و نادیدنی اوست. با توجه به اینکه معشوق همواره ناز میفروشد همه تجلیات ناز انسانی در حقیقت، وابسته تجلی ناز الهی است.

کلیدواژه ها:

ناز ، زلف ، عاشق ، معشوق ، حافظ