بررسی برنامه آموزشی واقعیت درمانی بر باورهای غیرمنطقی و الگوی ارتباط والد-فرزند در مادران دارای فرزندان با اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری یکی از چالش های عمده در فرآیند رشد و تربیت کودکان است که تاثیرات قابل توجهی بر روابط خانواده به ویژه روابط والدین و فرزندان دارد. در این راستا، باورهای غیرمنطقی والدین می توانند باعث تشدید مشکلات رفتاری و عاطفی فرزندان شوند و موجب ایجاد الگوهای ارتباطی ناکارآمد در خانواده ها شوند. واقعیت درمانی، به عنوان یک رویکرد درمانی مبتنی بر انتخاب و مسئولیت پذیری آموزش می دهد که چگونه مادران دارای فرزندان با اختلالات یادگیری می توانند از شیوه های منطقی تر و مسئولانه تری استفاده کنند. این برنامه آموزشی به ویژه برای مادرانی که فرزندانی دارای اختلالات یادگیری زندگی می کنند، می تواند ابزار موثری برای اصلاح باورهای غیرمنطقی و بهبود تعاملات خانواده باشد. باورهای غیرمنطقی والدین، که اغلب از فشارهای اجتماعی ناشی می شوند، می توانند به طور جدی در رفتارهای فرزندان تاثیر بگذارند و موجب ایجاد مشکلات عاطفی و اجتماعی در آنها شوند. برنامه های آموزشی واقعیت درمانی با شناسایی و اصلاح این باورها می توانند به والدین کمک کنند تا الگوهای ارتباطی موثرتری با فرزندان خود برقرار کرده و به مشکلات فرزندان پاسخ دهند. برنامه های آموزشی واقعیت درمانی توانسته اند تغییرات قابل توجهی در باورهای غیرمنطقی والدین ایجاد می کنند و موجب بهبود الگوهای ارتباطی والدین و فرزندان شوند. این تغییرات نه تنها موجب تقویت روابط عاطفی و اجتماعی والد-فرزند شده بلکه باعث افزایش مسئولیت پذیری و خودآگاهی والدین در مواجهه با چالش های تربیتی فرزندان گردید. همچنین، تاثیرات مثبت این برنامه با کاهش اضطراب و استرس در مادران و افزایش احساس رضایت از روابط خانوادگی نیز به وضوح مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

برنامه آموزشی ، واقعیت درمانی ، باور غیرمنطقی ، ارتباط ، مادران ، فرزندان ، اختلالات یادگیری