اقدام پژوهی: چگونه توانستم ناخن جویدن دانش آموزم را برطرف کنم؟

ناخن جویدن یکی از عادت های رفتاری شایع در کودکان و نوجوانان است که می تواند به دلایل مختلفی از جمله اضطراب، استرس، بیحوصلگی یا تقلید از دیگران ایجاد شود. این رفتار عالوه بر اثرات جسمی مانند آسیب به ناخن ها و دندانها، می تواند باعث کاهش اعتماد به نفس و تمرکز در دانش آموزان شود. در این اقدام پژوهی، هدف بررسی روشهای موثر در کاهش و از بین بردن عادت ناخن جویدن در یکی از دانش آموزان بود. ابتدا با استفاده از روش های مشاهده، مصاحبه با والدین و گفتوگو با خود دانش آموز، علل اصلی این عادت شناسایی شد. سپس، مجموعه ای از راهکارها شامل آگاهی بخشی، جایگزینی رفتار، ایجاد انگیزه از طریق جدول تشویقی، کاهش استرس از طریق تمرینات آرامش بخش، و استفاده از روشهای عملی مانند کوتاه نگه داشتن ناخن ها و استفاده از الکهای تلخ به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که پس از چند هفته، میزان ناخن جویدن دانش آموز به طور محسوسی کاهش یافت. همچنین، روشهای به کار گرفته شده موجب افزایش اعتماد به نفس، کاهش استرس و بهبود تمرکز او در کلاس شدند. این پژوهش تایید میکند که ناخن جویدن یک رفتار قابل کنترل است و با استفاده از تکنیکهای صحیح آموزشی و رفتاری می توان آن را کاهش داد یا از بین برد. در نتیجه، توصیه میشود که معلمان و والدین با همکاری یکدیگر، استراتژیهای مناسب را برای مدیریت این عادت به کار بگیرند.

کلیدواژه ها:

ناخن جویدن ، عادت های رفتاری ، کاهش استرس ، روشهای جایگزین ، اقدام پژوهی