بررسی تاثیر سبکهای فرزندپروری بر توسعه هوش هیجانی در دانش آموزان

این مقاله به بررسی تاثیر سبکهای فرزندپروری بر توسعه هوش هیجانی در دانش آموزان می پردازد. هوش هیجانی به عنوان توانایی شناسایی، درک و مدیریت احساسات خود و دیگران تعریف می شود و نقش مهمی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. با توجه به اینکه والدین به عنوان اولین و مهمترین الگوهای رفتاری در زندگی کودکان شناخته می شوند، سبک های فرزندپروری آن ها می تواند تاثیر عمیقی بر رشد هوش هیجانی فرزندان داشته باشد. این تحقیق به بررسی چهار سبک اصلی فرزندپروری شامل موثر، سهلگیر، سخت گیر و بی توجه می پردازد. هر یک از این سبک ها ویژگی های خاصی دارند که می تواند بر رفتار، احساسات و توانایی های اجتماعی کودکان تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، والدین با سبک موثر معمولا به نیازهای عاطفی و اجتماعی فرزندان خود توجه بیشتری دارند و این امر می تواند به توسعه هوش هیجانی آن ها کمک کند. در مقابل، والدین سهلگیر ممکن است به فرزندان خود آزادی بیش از حد بدهند که می تواند منجر به عدم توانایی در مدیریت احساسات شود. این تحقیق با استفاده از روش های کمی و کیفی به تحلیل داده ها پرداخته و نتایج نشان می دهد که سبک های فرزندپروری موثر و متعادل، به طور قابل توجهی به توسعه هوش هیجانی در دانش آموزان کمک می کنند. همچنین، نتایج تحقیق نشان می دهد که سبک های سختگیر و بی توجه می توانند به کاهش هوش هیجانی و مهارت های اجتماعی در کودکان منجر شوند. در نهایت، پیشنهاداتی برای والدین و معلمان ارائه می شود تا بتوانند به بهبود هوش هیجانی دانش آموزان کمک کنند، از جمله آموزش مهارت های ارتباطی و عاطفی به والدین و ایجاد محیط های حمایتی در مدارس.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، هوش هیجانی ، دانش آموزان ، موفقیت تحصیلی