بررسی رابطه بینراهبردهای تنظیم هیجانی با احساس تنهایی دانش آموزان

این مطالعه به بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیم هیجانی و احساس تنهایی در دانش آموزان می پردازد. تنظیم هیجانی به عنوان فرآیندهایی تعریف می شود که افراد برای مدیریت و کنترل هیجانات خود به کار می برند. در این راستا، راهبردهای تنظیم هیجانی می توانند شامل راهبردهای مثبت مانند پذیرش و ابراز هیجان، و راهبردهای منفی مانند سرکوب و اجتناب باشند. تحقیقات نشان می دهند که احساس تنهایی، به عنوان یک تجربه عاطفی منفی، می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. این مطالعه با هدف شناسایی الگوهای تنظیم هیجانی که ممکن است به بروز یا کاهش احساس تنهایی در دانش آموزان منجر شود، انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهند که استفاده از راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی با کاهش احساس تنهایی و بهبود کیفیت روابط اجتماعی در دانش آموزان مرتبط است. در مقابل، استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجانی به افزایش احساس تنهایی و انزوا در این گروه منجر می شود. این یافته ها اهمیت توجه به راهبردهای تنظیم هیجانی در برنامه های مداخله ای برای کاهش احساس تنهایی و بهبود سلامت روانی دانش آموزان را مورد تاکید قرار می دهند. این مطالعه می تواند به والدین، معلمان و مشاوران در درک بهتر از چالش های روانی دانش آموزان کمک کند و ضرورت طراحی برنامه های آموزشی و حمایتی مبتنی بر بهبود مهارت های تنظیم هیجانی را روشن سازد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، دانش اموزان ، راهبردهای تنظیم هیجان ، احساس تنهایی