رابطه بین هوش هیجانی و یادگیری مبتنی بر همکاری میان دانش آموزان

هوش هیجانی به عنوان توانایی درک، مدیریت و استفاده از هیجانات خود و دیگران در فرآیندهای اجتماعی و گروهی در نظر گرفته شده است، و یادگیری مبتنی بر همکاری به عنوان روشی موثر در آموزش و تقویت مهارت های اجتماعی، شناختی هیجانی معرفی می شود. هوش هیجانی به طور مستقیم بر کیفیت تعاملات گروهی، انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی تاثیرگذار است. دانش آموزانی که دارای هوش هیجانی بالا هستند، معمولا در مدیریت هیجانات خود و دیگران، تعاملات مثبت با همکلاسی های خود عمل موفق تر دارند. این ویژگی ها نه تنها به بهبود عملکرد گروهی کمک می کند، بلکه موجب افزایش همدلی و مشارکت فعال در گروه های یادگیری می شود. در نتیجه یادگیری گروهی به عنوان یک فرآیند تعاملی و اجتماعی در محیط های آموزشی، تحت تاثیر مهارت های هوش هیجانی قرار می گیرد و دانش آموزان با تقویت این مهارت ها می توانند در بهبود نتایج تحصیلی خود و تعاملات موثر تر عمل کنند. در فرهنگ های جمع گرا، هوش هیجانی معمولا در ارزش های همبستگی و همکاری تاکید می شود، و تعاملات اجتماعی نیز تقویت می شود. در مقابل، در فرهنگ های فردگرایانه، که تاکید بیشتری بر استقلال فردی و موفقیت شخصی است، ممکن است همکاری گروهی و تعاملات اجتماعی با چالش هایی روبرو شود. این تفاوت های فرهنگی نیازمند توجه به تفاوت های فردی و زمینه های فرهنگی در طراحی برنامه های آموزشی است تا بهترین شرایط برای ارتقاء هوش هیجانی و تقویت یادگیری گروهی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، یادگیری ، همکاری ، دانش آموزان ، مهارت های اجتماعی