بررسی تاثیر نظام آموزشی بر توسعه شخصیت و مهارت های اجتماعی دانش آموزان برای آینده

هدف اصلی این پژوهش تحلیل نقش آموزش های مدرسه ای، شیوه های تدریس، فعالیت های غیردرسی و محیط های آموزشی در رشد و تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان به ویژه در دوران نوجوانی است. با توجه به اهمیت دوران حساس زندگی فرد، چگونگی مواجهه نظام های آموزشی با چالش های اجتماعی و روان شناختی این دوره، نقش مهمی در شکل گیری هویت اجتماعی و فردی دانش آموزان ایفا می کند. فعالیت های غیردرسی مانند ورزش، هنر و برنامه های فوق برنامه به عنوان ابزارهای مهمی برای رشد مهارت های اجتماعی در نظر گرفته شدند. این فعالیت ها به دانش آموزان فرصت می دهند تا در محیطی غیررسمی با هم تعامل داشته و مهارت هایی چون احترام به دیگران، مدیریت هیجانات و پیامدهای آن را بیاموزند. تقویت هوش اجتماعی و عاطفی می تواند به دانش آموزان کمک کند تا در موقعیت های مختلف اجتماعی و هیجانی واکنش های مناسب تری نشان دهند و روابط اجتماعی خود را بهتر مدیریت کنند. همچنین تاثیر معلمان و مربیان در شکل دهی به شخصیت اجتماعی دانش آموزان از جنبه های دیگری که در این تحقیق به آن پرداخته شده، معلمان با استفاده از شیوه های تدریس حمایتی و تعامل محور در کلاس درس می توانند در تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان نقش مهمی ایفا کنند. محیط های آموزشی که بر اساس اصول احترام متقابل، حمایت و تعامل با شخصیت دانش آموزان رفتار می کنند می توانند به کاهش مشکلات اجتماعی مانند خشونت، پرخاشگری و انزوا کمک کرده و به عنوان یک عامل پیشگیرانه در برابر آسیب های اجتماعی عمل کنند.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، شخصیت ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان آینده