بررسی ارتباط بین خلاقیت دانش آموزان و روش های تدریس فعال در دوره ابتدایی

روش های تدریس فعال به عنوان یکی از مهم ترین رویکردهای نوین در آموزش و پرورش، بویژه در دوره ابتدایی، می توانند نقش بسزایی در ایجاد انگیزه، تقویت تفکر انتقادی و افزایش مشارکت دانش آموزان ایفا کنند. با این حال، استفاده از این روش ها در مدارس ابتدایی ایران با موانع و مشکلات متعددی روبه رو است که شامل محدودیت های مالی، فقدان منابع آموزشی مناسب، نگرش های سنتی و مقاومت در برابر تغییر، کمبود آموزش های تخصصی برای معلمان و فشارهای زمانی است. این تحقیق به منظور شناسایی این موانع و پیشنهاد راه حل های ممکن برای غلبه بر آن ها انجام شده است. در این تحقیق، به تحلیل عواملی همچون کمبود تجهیزات و امکانات آموزشی در مدارس، فشارهای ناشی از برنامه های درسی فشرده، نگرش های محافظه کارانه و ناتوانی معلمان در استفاده از روش های نوین تدریس پرداخته می شود. همچنین، نقش پشتیبانی های مدیریتی و حمایت های والدین از معلمان و دانش آموزان در راستای ارتقاء کیفیت آموزش و تسهیل استفاده از روش های تدریس فعال مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که برای موفقیت در اجرای این روش ها، لازم است که تغییراتی در سطح کلان نظام آموزشی ایران ایجاد شود، از جمله تجهیز مدارس به منابع مالی و تکنولوژیکی مناسب، ارائه آموزش های مداوم برای معلمان و ایجاد فرهنگ تغییر در مدارس. برای بهبود وضعیت آموزش در مدارس ابتدایی ایران ارائه می شود که شامل بازنگری در برنامه های درسی، توسعه آموزش های تخصصی برای معلمان، حمایت های مالی از مدارس، و ایجاد فرهنگ حمایت و پذیرش روش های تدریس فعال در سطح جامعه و نظام آموزشی است. این تغییرات می توانند به ارتقاء کیفیت یادگیری و بهبود خلاقیت در دانش آموزان کمک کرده و آن ها را برای مواجهه با چالش های پیچیده آینده آماده سازند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دانش آموزان ، روش تدریس فعال ، دوره ابتدایی ، نظام آموزشی