پیش بینی شادکامی در دانش آموزان بر اساس اضطراب، تاب آوری و کمال گرایی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی شادکامی در دانش آموزان بر اساس اضطراب، تاب آوری و کمال گرایی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دوره متوسطه دوم که در سال تحصیلی ۱۴۰۴- ۱۴۰۳ در استان همدان مشغول به تحصیل هستند، می باشد. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (۱ ۹۸۹)، پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسیون (۲ ۰۰۳) و پرسشنامه کمال گرایی هیل ( ۲۰۰۴ )به دست امد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی، آزمون پیش فرض های آمار پارامتریک و آمار استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. نتایج پژوهش از طریق رگرسیون، حاکی از ان است که بین شادکامی و اضطراب رابطه منفی و معنادار ( r= -۰/۷۰ )، بین شادکامی و تاب آوری رابطه مثبت و معنادار ( r= ۰/۷۳ )، بین اضطراب و تاب آوری رابطه منفی و معنادار ( r= -۰/۵۱ )، و بین اضطراب و کمال گرایی رابطه مثبت و معنادار ( r= ۰/۲۳ ) وجود دارد. به عبارت دیگر وجود شادکامی در دانش آموزان می تواند اضطراب را به طور قابل توجهی کاهش دهد. همچنین می توان گفت شادکامی نتیجه تاب آوری است و تالش افراد برای افزایش تاب آوری باعث شادکامی بیشتر می شود. و رابطه بین کمال گرایی و اضطراب حاکی از یک رابطه مثبت است، و روحیه کمال گرایانه به اضطراب می انجامد، و به دنبال اضطراب، تاب آوری کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، تاب آوری ، دانش آموزان ، شادکامی ، کمال گرایی