بررسی پایداری و میزان نشست تونل با نرمافزار PLAXIS ۳D TUNNEL (مطالعه موردی)

بطور کلی حفر تونل و دیگر سازه های زیرزمینی منجر به حذف توده ای از خاک و سنگ محل و بروز تغییرات قابل توجه در وضعیت تنش های اطراف آن می گردد. این پژوهش به بررسی و تحلیل عددی پایداری و نشست تونل محور یاسوج-پاتاوه با استفاده از نرمافزار PLAXIS ۳D TUNNEL می پردازد. با توجه به شرایط پیچیده زمین شناسی و ژئوتکنیکی منطقه، ارزیابی دقیق رفتار تونل و پیش بینی جابجایی های زمین اطراف آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه، پس از تعیین پارامترهای ژئومکانیکی محیط، مدل سازی سه بعدی با در نظر گرفتن مراحل مختلف حفاری انجام شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که ضریب ایمنی کلی تونل برابر با ۲.۳۵ است که بیانگر پایداری مناسب سازه می باشد. همچنین مشخص گردید که روش حفاری مرحله ای تاثیر قابل توجهی در کاهش نیروهای وارد بر پوشش تونل و کنترل نشست سطحی دارد. مقایسه نتایج عددی با داده های پایش نشان دهنده تطابق قابل قبول مدل سازی با رفتار واقعی تونل است. یافته های این تحقیق می تواند در بهینه سازی طراحی سیستم نگهداری و روش حفاری تونل های مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تحلیل عددی ، پایداری تونل ، PLAXIS ۳D TUNNEL ، نشست سطحی ، سیستم نگهداری