بررسی تاثیر نظام مدیریت استعداد بر رضایت شغلی کارکنان دانشی

امروزه مدیریت استعداد، ازجمله مفاهیم جدید حوزه ی مدیریت منابع انسانی است که بر شناسایی سیستماتیک موقعیت های کلیدی که به طور گوناگونی در مزیت رقابتی پایدار سازمان شرکت دارند، تاکید دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر رضایت شغلی است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدیریت استعداد بر رضایت شغلی تاثیر معناداری دارد، مدیریت استعداد بر توانمند ی های رفتاری، دانشی و مهارتی تاثیر معناداری دارد، توانمندی رفتاری بر رضایت شغلی تاثیر معناداری دارد درحالی که تاثیر توانمندی های دانشی و مهارتی بر رضایت شغلی معنادار نبوده است و مدیریت استعداد به صورت غیرمستق یم از طریق متغیر میانجی توانمندی رفتاری، بر رضایت شغلی تاثیر معنادار دارد. تحولات مدیریتی در دو دهه ی اخیر و حضور سازمان ها در دنیای رقابتی و پیچیده ی امروز این نکته را یادآور می شود که مدیریت نیز مانند سایر علوم، نیازمند مهارت و تخصص است. مدیران باید محیط پیرامون خود را شناسایی کرده و با اشراف به اصول، فنون و استفاده از ابزارهای موردنیاز، سازمان خود را اداره کننددنیای پرتالطم و رقابتی حاکم بر فضای کسب وکار سازمان ها، مولفه ی نیروی انسانی را تبدیل به یک عامل تاثیرگذار و فرصت بالقوه در حفظ و ارتقای منافع سازمانی و پایداری ماندگار سازمان ها کرده است؛ به طوری که در اختیار داشتن منابع انسانی کیفی و دانشی و دارای مهارت های متناسب با نیازمندی های سازمان، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشدامروزه انسان به عنوان سرمایه ی انسانی، یک دارایی مهم برای سازمان تلقی می شود و مدیریت اثربخش آن، رمز موفقیت سازمان است. با آغاز هزاره ی سوم، نقش منابع انسانی و بالطبع اهمیت مدیریت آن ها هرلحظه پررنگ تر می گردد. در این عصر، انسان به عنوان تنها عامل کسب مزیت رقابتی پایدار معرفی شده و در عرصه ی اقتصاد، این واقعیت بیش ازپیش به حقیقت پیوسته است

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، توانمند ی استعداد ، رضایت شغلی