تاثیر شرایط آب و هواییدر میزان استفاده از حمل ونقل عمومی( اتوبوس) (مطالعه موردی شهر اصفهان)

بهبود سیستم های حمل و نقل همگانی، از جمله راهکارهای مدیریت سیستم های حمل و نقل بوده و گامی موثر در جهت دستیافتن به حمل و نقل پایدار است. هدف سیستم حمل و نقل عمومی کاهش استفاده شهروندان از وسایل نقلیه شخصی و در نتیجه کاهش ترافیک و معضالت ناشی از آن در شهرهاست. در کشورهای در حال توسعه اتوبوس های درون شهری مهم ترین بخش از سیستم حمل و نقل عمومی را تشکیل می دهند و طراحی شبکه خطوط اتوبوسرانی بهینه، به منظور افزایش کیفیت خدمات دهی به شهروندان و کاهش ترافیک معابر شهری و مسائل مربوطه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش تاثیر شرایط آب و هوایی در میزان استفاده از حمل و نقل عمومی (ناوگان اتوبوسرانی) (مطالعه موردی حمل و نقل همگانی شهر اصفهان) و نحوه جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و مصاحبه با نفرات شهروندان، مدیران و متخصصان اطلاعات جمع آوری شد و روش تحقیق از نظر داده کیفی، از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی است. نتایج پژوهش نشان می دهد بین وضعیت شغلی، وضعیت تاهل، وضعیت سنی افراد، وضعیت خودروی شخصی، مشخصه های درونی افراد، شرایط جوی نامناسب، در میزان استفاده از حمل و نقل همگانی (اتوبوس) ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حملونقل ، ترافیک معابر ، حمل و نقل همگانی ، شبکه خطوط اتوبوسرانی