بررسی تطبیقی بناهای یادمانی اصفهان در دوره معاصر و کهن از منظر سبکی، کالبدی، تزیینات

شهر اصفهان در طول تاریخ شاهد احداث بناهای یادمانی متعددی بوده که هر کدام در دوره زمانی خاص و با سبک و سیاق منحصر به فردی ساخته شده اند. بناء یادمانی صراحتا برای بزرگداشت یک مشخص با یک رویداد مهم شناخته شده است و برای یک گروه اجتماعی یادآور زمان های تاریخی با تاثیرات فرهنگی آنهاست. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بناهای یادمانی در این دو دوره از نظر پلان، مصالح، الحان و تزیینات با یکدیگر تفاوت قابل توجهی دارند. بناهای دوره کهن با پلان های هندسی ساده و متقارن، مصالح سنتی مانند آجر و تزیینات ظریف و پر کار از جمله کاشی کاری، گچ بری و نقاشی، هویت بصری منحصر به فردی را به شهر بخشیده اند. در مقابل بناهای دوره معاصر با پلان های پیچیده متنوع، مصالح نوین مانند فلز بتن و شیشه و تزیینات ساده و مینیمالیستی، نمادی از مدیریت و تحولات فرهنگی و اجتماعی را در این شهر به نمایش می گذارند. با وجود این تفاوت ها در دوره مینیمال، هویت و تاریخ اصفهان را حفظ و نگهداری از آنها به عنوان میراث فرهنگی ایران ضروری است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناخت بهتر و بررسی تطبیقی تحلیلی و میدانی بناهای یادمانی اصفهان در دوره معاصر و کهن از منظر سبکی، کالبدی، تزیینات صورت گرفته است و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی آرامگاه صائب تبریزی، آرامگاه باقر قاسم، آرامگاه بابا رکن الدین، آرامگاه عبدالله زاده این پژوهش می تواند به موارد زیر کمک کند. ۱)شناسایی و معرفی ویژگی های منحصر به فرد معماری اصفهان در هر دوره می باشد. این پژوهش با استفاده از روش های تحقیق تاریخی و توصیفی انجام خواهد شد. برای جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف مانند کتب، مقالات، اسناد تاریخی و بازدید میدانی از بناها استفاده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بناهای یادمانی ، اصفهان ، دوره معاصر ، دوره کهن ، سبک کالبدی ، تزیینات ، مقایسه تطبیقی