مقایسه ای بر مدارس هوشمند و سنتی با تاکید بر نقش هوشمندسازی بر مهارت های خودتنظیم دانش آموزان پسر

امروزه استفاده از فناوری های نوین در آموزش به یکی از مهم ترین مباحث در نظام های آموزشی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف مقایسه مدارس هوشمند و سنتی و بررسی تاثیر هوشمندسازی بر مهارت های خودتنظیم دانش آموزان پسر انجام شد. پژوهش حاضر از نوع بنیادی و توصیفی علی مقایسه ای (پس رویدادی) است و از روش تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) برای بررسی داده ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی از نظر مهارت های خودتنظیم تفاوت معناداری وجود دارد (p = ۰.۰۰۰). در حوزه باورهای انگیزشی، دانش آموزان مدارس هوشمند سطح بالاتری از خودکارآمدی و ارزش گذاری درونی را نشان دادند که نشانگر افزایش اعتماد به نفس و انگیزه درونی آنها است. همچنین، میزان اضطراب امتحان در این دانش آموزان کمتر از همتایان آنها در مدارس سنتی بود که ممکن است به دلیل روش های آموزشی نوین و مدیریت بهتر فشارهای تحصیلی باشد. علاوه بر این، در راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی، دانش آموزان مدارس هوشمند عملکرد بهتری داشتند. این نتایج بیانگر تاثیر مثبت هوشمندسازی مدارس بر مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان است و اهمیت استفاده از فناوری های نوین آموزشی را در بهبود کیفیت یادگیری تایید می کند.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، هوشمندسازی ، مدارس هوشمند و سنتی ، مهارت های خودتنظیمی ، دانش آموزان پسر