اثربخشی روش تدریس سخنرانی مبتنی بر فرایند یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

روش تدریس سخنرانی، یکی از قدیمی ترین و رایج ترین روش های آموزشی است که به ویژه در مقاطع ابتدایی برای انتقال سریع و موثر اطلاعات به دانش آموزان مورد استفاده قرار می گیرد. این پژوهش به منظور بررسی تاثیرات روش سخنرانی بر فرایند یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی طراحی شده است. در این مطالعه، به تحلیل اثربخشی روش سخنرانی در تقویت درک مفاهیم، یادگیری فعال و توانمندسازی دانش آموزان در زمینه های مختلف تحصیلی پرداخته می شود. پژوهش حاضر از یک رویکرد کیفی و کمی ترکیبی استفاده کرده و به جمع آوری داده ها از طریق آزمون های قبل و بعد از تدریس، مشاهدات کلاسی و مصاحبه های با معلمان و دانش آموزان پرداخته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که روش سخنرانی، به ویژه در تدریس مفاهیم اولیه و انتقال اطلاعات نظری، موثر است. در این روش، معلم به عنوان منبع اصلی دانش عمل کرده و دانش آموزان بیشتر در نقش گیرنده قرار می گیرند. اما یافته ها همچنین بیان می کند که این روش، در ایجاد یادگیری فعال، تفکر انتقادی و مهارت های حل مسئله محدودیت هایی دارد. به ویژه در مقطع ابتدایی که توجه به تعامل و مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری اهمیت زیادی دارد، روش سخنرانی به تنهایی قادر به برآورده کردن نیازهای یادگیری پیشرفته تری نیست. پژوهش همچنین به این نتیجه می رسد که ترکیب روش سخنرانی با روش های فعال تدریس مانند گروه کاری، بحث های کلاسی و پروژه محور می تواند به بهبود کیفیت یادگیری کمک کرده و موجب تقویت انگیزه و علاقه دانش آموزان به درس شود. استفاده از ابزارهای چندرسانه ای مانند ویدئوها و اسلایدهای تصویری نیز می تواند اثربخشی سخنرانی را افزایش دهد و موجب جذاب تر شدن مطالب برای دانش آموزان شود. این تحقیق همچنین نشان می دهد که مهارت های ارتباطی معلمان و توانایی آن ها در مدیریت کلاس و ایجاد فضای یادگیری مناسب از عوامل کلیدی در موفقیت یا عدم موفقیت روش سخنرانی هستند. در نهایت، یافته های این پژوهش می تواند به معلمان کمک کند تا روش های تدریس خود را با توجه به نیازهای مختلف دانش آموزان و اهداف آموزشی بهینه سازی کنند و در فرآیند یاددهی-یادگیری مقطع ابتدایی، تعادل مناسبی بین روش های سنتی و نوین ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سخنرانی ، یادگیری دانش آموزان ، مقطع ابتدایی ، یادگیری فعال