کودک موضوع سلامت روان و آموزش و پرورش در ایران: تحلیلی تاریخی

پژوهش حاضر به دنبال مطالعهی چگونگی تبدیل کودکان به موضوعی برای سلامت روان و روانشناسی در ایران و روند تحول آن است. برای تحقق چینین امری با روش کیفی تاریخی و تکنیک تحلیل اسنادی به پژوهش و مطالعه می پردازد. یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهند که با مرگ و میر گسترده ی کودکان در جریان قحطی ها و بیماری های واگیردار در اوایل دوران قاجار؛ کودک و سلامت و بهداشت او اهمیت یافت. اهمیت سلامت و مراقبت از کودک و نگهداری و پرورش استاندارد او لزوم توجه به جنبه های روحی و روانی کودک و سپس سلامت و پرورش اخلاقی و شخصیتی او را پیش کشید که به دنبال آن، روانشناسی و تعلیم و تربیت نوین کودکان جایگزین بی توجهی به روان کودک و مکتب خانه ها به عنوان روش های موجود شدند. با گسترش و اهمیت روانشناسی کودکان، کتاب ها و نهادهایی به عنوان راهنمای والدین و سرپرستان شکل گرفتند. نهادهایی چون پدری و مادری بازتعریف شده و در عرصه ی تعلیم و تربیت نیز، مدارس نوین جایگزین مکتب خانه ها گردیدند؛ لزوم تربیت معلم به صورت نوین به جای مال و مالباجی ها، تعیین منابع و روش های تدریس علوم نوین، تغییر ساختار و محیط مدارس، لزوم تحول خط و نوشتار و... مورد توجه و تاکید قرار گرفتند؛ سپس موضوع سرگرمی و بازی کودکان به عنوان نهادی در جهت یادگیری و تربیت کودکان مورد تمرکز واقع شده و به موضوعی برای سیاستگذاری و ظهور نهادها و ساختارهای نوین تبدیل شد.

کلیدواژه ها:

کودک ، پرورش ، روانشناسی ، تعلیم و تربیت ، پدری و مادری