پیشگیری وضعی از جرم و جایگاه آن در تامین امنیت

بدون تردید یک واقعه انسانی مخالف نظم اجتماعی و یا مضر به حال فرد و جامعه، باید از سایر رفتار آدمی متمایز و واجد شرایط و اوصاف خاصی باشد تا بتوان آن را جرم نامید. بعلاوه از نظر حقوق جزای عمومی، وظیفه تشخیص اعمالی که نظم اجتماعی را مختل می کند و یا موجب ضرر و زیان فرد یا جامعه می شود، به عهده قانونگذار است. پس مالک تشخیص جرم، قانون است؛ ولی شناخت جرم تنها با وجود متون قانونی فراهم نخواهد شد بلکه برای اینکه جرمی از نظر علمی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد، الزم است. پیشگیری از جرایم و بزهکاری از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و کشورهای بسیاری این موضوع را در دستور کار خود قرار داده اند و هزینه های قابل توجهی را برای آن به تصویب رسانده اند و به اجرا درآورده اند. پیشگیری وضعی، مجموعه اقدامات و تدابیری تلقی می شود که به سمت تسلط بر محیط و شرایط پیرامونی جرم و مهار آن متمایل است که از یک سو، با کاهش وضعیت های قبل از بزهکاری که وقوع جرم را مساعد و سهل می کند و از سوی دیگر با افزایش خطر شناسایی و دستگیری بزهکاران بالقوه صورت می گیرد. در واقع هدف از پیشگیری وضعی، تمرکز بر جرایم خاص است. یعنی هر جرمی یا به عبارتی هر دسته از جرایم اقدامات پیشگیرانه خاص وضعی خود را می طلبد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، پیشگیری وضعی ، سیاست جنایی ، جرایم سایبری ، پدافند غیرعامل