اثر بیو پرایمینگ بذر بر صفات کمی و کیفی گیاه زنیان رومی تحت تنش شوری و تغذیه کودی

این تحقیق با هدف بررسی اثر پرایمینگ بذر با کودهای زیستی سوپرنیتروپلاس و نیتروکسین بر رشد، عملکرد و خصوصیات بیوشیمیایی، زنیان تحت تاثیر تنش شوری در سال ۱۴۰۱ در گلخانه دانشگاه یزد اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل ۴ سطح تنش شوری (شاهد، ۳، ۶، ۹ دسی زیمنس بر متر) و سه سطح تلقیح کود بیولوژیک با بذر (بدون تلقیح (شاهد)، تلقیح بذر با کود نیتروکسین و تلقیح بذر با کود سوپرنیتروپلاس) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای شوری و تلقیح بذر بر کلیه صفات مورفولوژی و فیزیولوژی گیاه دارویی زنیان معنی دار بود. با افزایش شوری از شاهد به ۹ دسی­زیمنس بر متر ارتفاع بوته (۴/۲۸ درصد)، تعداد چتر در بوته (۸/۴۲ درصد)، درصد اسانس (۵/۲۱ درصد) و عملکرد دانه زنیان (۷/۲۵ درصد) کاهش و میزان پرولین (۲/۵۸ درصد) و قند های محلول (۵۰۰ درصد) افزایش یافت. نتایج همچنین نشان داد تلقیح بذور با کود های نیتروکسین و سوپرنیتروپلاس منجر به افزایش خصوصیات زنیان ازجمله ارتفاع بوته (به ترتیب ۱۲ و ۹ درصد)، عملکرد دانه (به ترتیب ۶/۲۱ و ۶/۲۹ درصد) و عملکرد اسانس (به ترتیب ۱/۱۶ و ۶/۳۳ درصد) نسبت به عدم تلقیح شد.

کلیدواژه ها:

پرایمینگ بذر ، سوپرنیتروپلاس ، شوری ، کود زیستی ، نیتروکسین