سنجش میزان برخورداری از شاخص احساس امنیت اجتماعی و رابطه آن با توسعه فرهنگی

پژوهش حاضر باهدف سنجش میزان احساس امنیت اجتماعی در بین دختران دانش آموز و رابطه آن با توسعه فرهنگی آنها انجام شده است. پژوهش از نوع همبستگی و با استفاده از روش پرسشنامه به اجرا درآمده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در شهر سلماس در استان آذربایجان غربی بوده است؛ حجم نمونه با استفاده از فرمول عمومی کوکران برابر با ۳۱۳ نفر انتخاب شد. نمونه ها به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. برای سنجش شاخص احساس امنیت اجتماعی از پرسشنامه خود محقق ساخته در چهار زیرشاخص امنیت (جانی، مالی، فکری، هویتی) و برای سنجش شاخص توسعه فرهنگی نیز از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مولفه های (۱-رفتن به فضاهای فرهنگی؛ ۲- مصرف کالا و خدمات فرهنگی؛ ۳- فعالیت های دینی؛ ۴- شرکت در فعالیت های فرهنگی؛ ۵- فعالیت های ورزشی؛ ۶-هویت فرهنگی؛ ۷- آموزش و تحصیلات) استفاده شده است. پرسشنامه دارای اعتبار صوری و مقدار پایایی برابر با ۷۵/۰ برآورد شده است که نشان از پایایی مطلوب هست. نتایج توصیفی حاکی از آن است که میزان برخورداری از احساس امنیت اجتماعی پایین تر از حد متوسط و میزان توسعه فرهنگی بالاتر از حد متوسط ارزیابی شده است. نتایج همبستگی پیرسون حاکی از معنادار بودن رابطه میان احساس امنیت اجتماعی و ابعاد آن با توسعه فرهنگی (r: ۰/۱۹) است. نتایج آزمون رگرسیون نشان می دهد: از میان چهار متغیر مستقل موجود در مدل رگرسیونی، متغیر امنیت فکری با مقدار ضریب بتا ۳۶۵/۰ و امنیت جانی با مقدار بتای ۳۲۹/۰ به بهترین وجه متغیر وابسته توسعه فرهنگی را تبیین می کند. درمجموع متغیرهای واردشده در مدل رگرسیونی ۴/۳۳ درصد از واریانس توسعه فرهنگی دانش آموزان را تبیین می کند. نتایج گویای آن است که در وضعیت نا امنی، کاهش مشارکت فرهنگی و توسعه فرهنگی به عنوان نشانه هایی برای ضعف آن تلقی می شود و بیانگر تنزل امنیت اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، امنیت فکری ، امنیت جانی ، توسعه فرهنگی