مدلسازی معادلات ساختاری تاثیر عملکرد خانواده بر اقدام به خودکشی: مطالعه ای در شهر اسلام آباد غرب

خودکشی یک رفتار چند بعدی است که در نتیجه عوامل مختلف از جمله پیشینه خانوادگی، درگیری های خانوادگی و.. بروز پیدا می کند. هدف تحقیق حاضر، تاثبر ارتباط بین عملکرد خانواده و انگیزه اقدام به خودکشی است. روش تحقیق این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه استاندارد است. جامعه آماری پژوهش شامل ۱۵۴ نفر است که در سال ۱۴۰۲ خودکشی نافرجام کرده اند. از بین جامعه آماری ۹۹ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته های پژوهش نشان می دهد، میانگین سنی آزمودنی ها ۱۷/۳۴ و دامنه توزیع سنی شان ۱۳ تا ۵۷ سال می باشد. میزان اقدام به خودکشی مردان بیشتر از زنان است. سطح تحصیلات بالا با انگیزه اقدام به خودکشی پایین همراه است و بالعکس. ضریب همبستگی چندگانه بین متغیرهای مستقل داخل معادله با اقدام به خودکشی ۱/۶۶ درصد است. R۲ یا ضریب تعیین بدست آمده نشان می دهد که ۷/۴۳ درصد از واریانس متغیر اقدام به خودکشی به وسیله متغیرهای مستقل تبیین می شود. ارتباط ناکارآمد با ضریب بتای ۶۲۶/۰ نسبت به سایر متغیرها بیشترین تاثیر را دارد. متغیرهای عدم درک متقابل و جنس بر اقدام به خودکشی اثر مستقیم دارند. همچنین ارتباط ناکارآمد بیشترین و درآمد کمترین تاثیر غیر مستقیم در بین متغیرهای تحقیق بر اقدام به خودکشی دارد. یافته های این مطالعه نشان داد، بهبود مهارت های حمایت اجتماعی اثر محافظتی در برابر رفتارهای خودکشی دارد. عدم تعامل و همدلی در بین اعضای خانواده می توانند خطر خودکشی را به طرق مختلف افزایش دهند و کسانی که احساس کمبود مراقبت و عدم توجه والدین دارند، احتمال بیشتری برای اقدام به خودکشی دارند.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، اقدام به خودکشی ، حمایت اجتماعی ، ارتباط ناکارآمد ، عدم درک متقابل