رابطه هیجان پذیری، تنظیم شناختی هیجان و راهبردهای مقابله ای با گرایش به اعتیاد در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم

هر پژوهش حاضر تعیین رابطه هیجان پذیری، تنظیم شناختی هیجان و راهبردهای مقابله ای با گرایش به اعتیاد در بین دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر کرمانشاه پرداخته است. روش این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی انجام گرفته است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر کرمانشاه بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند و تعداد آنها حدود ۶۰۰۰ نفر است.نمونه این پژوهش مشتمل بر ۳۷۴ نفر از دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری خوشه ای و بر اساس جدول مورگان استفاده شده است. ابزارهای مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه های هیجان پذیری، تنظیم هیجان، شیوه مقابله با موقعیت های تنیدگی زا و پرسشنامه تمایل به اعتیاد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین هیجان پذیری با گرایش به اعتیاد دانش آموزان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین تنظیم شناختی هیجان با گرایش به اعتیاد دانش آموزان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین شیوه مقابله مسئله مدار با گرایش به اعتیاد دانش آموزان رابطه معنی داری مشاهده نمی شود. بین شیوه مقابله هیجان مدار با گرایش به اعتیاد دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین شیوه مقابله اجتنابی (غیرموثر) با گرایش به اعتیاد دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هیجان پذیری ، ویژگی تنظیم هیجان ، راهبردهای مقابله ای ، گرایش به اعتیاد