پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان براساس تنیدگی والدین و معلم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی تنیدگی والدین و معلم با میزان خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، دانش آموزان دختر متوسطه اول تبریز می باشد. نمونه ی پژوهش، شامل ۳۳۱ نفر از دانش آموزان بوده که به وسیله ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه ی خودکارآمدی جینک و مورگان (۱۹۹۹) برای دانش آموزان، پرسشنامه ی تنیدگی والدین آبدین (۱۹۹۵) برای والدین و پرسشنامه ی تنیدگی شغلی معلمان (حامد بردبار، ۱۳۹۱) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون معنی داری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که تنیدگی والدین و معلم با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی معنی داردارد. نتایج رگرسیون چندگانه بیانگر این بود که تنیدگی والدین و تنیدگی معلم، خودکارآمدی دانش آموزان را به طور معنی داری پیش بینی می کند (۰.۰۵>p). بر اساس یافته ها، به خانواده ها و معلمان توصیه می شود با استفاده از روش های کاهش تنیدگی، زمینه را برای افزایش خودکارآمدی دانش آموزان فراهم کنند. لذا پژوهش حاضر، راهگشای تحقیقات بیشتر در راستای ارتقا خودکارآمدی دانش آموزان خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تنیدگی معلم ، تنیدگی والدین ، خودکارآمدی تحصیلی