اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ارزیابی تعامل والد- فرزند در بین نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر

هدف از این پژوهش، تعیین بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر ارزیابی تعامل والد- فرزند در بین نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر شهر کرمانشاه بودند. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۴ نفر براساس معیارهای ورود وخروج انتخاب و بطور کاملا تصادفی در دوگروه دو گروه آزمایشی و گواه (۱۲ نفر گروه آزمایش و ۱۲ نفر گروه گواه) قرار گرفتند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده ارزیابی تعامل والد- فرزند مارک (۱۹۸۳) بود و جهت سنجیدن آموزش مهارت های زندگی از پروتکل آموزشی هشت جلسه ای استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین ارزیابی تعامل والد- فرزند (مادر) نوجوانان گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش ارزیابی تعامل والد- فرزند (مادر) نوجوانان گروه آزمایش شده است. آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین ارزیابی تعامل والد- فرزند (پدر) نوجوانان گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب افزایش ارزیابی تعامل والد- فرزند (پدر) نوجوانان گروه آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، ارزیابی تعامل والد ، فرزند ، نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر