ولایت قهری و حضانت در فقه امامیه و اهل تسنن: بررسی تطبیقی و حقوقی

در اسلام، تربیت و نگهداری کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است و قوانین شریعت برای تنظیم این مسائل تعیین شده اند. در فقه امامیه، پدر و جد پدری به عنوان ولی قهری بر سرپرستی کودک و اداره اموال او مسلط هستند. این ولایت قهری بر اساس اصول شرعی و اجماع فقها، به ویژه در مورد نگهداری و تربیت کودکان، امری غیرقابل اسقاط و غیرقابل واگذاری است. در کنار این، حضانت که به معنای سرپرستی و پرورش کودک است، بین پدر و مادر مشترک است. ولایت قهری دارای محدودیت هایی است و باید به مصلحت کودک اعمال شود. سوء استفاده از این ولایت می تواند منجر به از دست دادن این اختیارات و اعطای آن به افراد دیگر گردد. این تحقیق به بررسی مفاهیم ولایت و حضانت در فقه امامیه و تطبیق آن با نظر فقهای اهل تسنن می پردازد.

کلیدواژه ها:

ولایت قهری ، حضانت ، فقه امامیه ، تربیت کودک ، حقوق خانواده