همگرایی بنیادین آموزش نظری و تجربی: مسیر تحول یادگیری در مدارس معاصر

در دوران پیشرفت های سریع فناورانه و تغییرات عمیق اجتماعی، نظام های آموزشی به سمتی حرکت می کنند که تلفیق اصول آموزش نظری با تجربیات عملی، به عنوان عاملی کلیدی در بهبود کیفیت یادگیری مطرح شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی همگرایی بنیادین این دو حوزه طراحی شده و از رویکردهای کیفی و تحلیل محتوایی به عنوان ابزارهای اصلی استفاده کرده است. داده های به دست آمده از مصاحبه های عمیق با معلمان، مدیران و متخصصان آموزشی، نشان می دهد که ادغام موفق آموزش رسمی با تجربیات میدانی نه تنها موجب افزایش مشارکت و تعامل دانش آموزان می شود، بلکه توانایی های تفکر انتقادی و خلاقیت آن ها را نیز بهبود می بخشد. یافته های این پژوهش بر ضرورت اصلاح ساختارهای درسی، به کارگیری فناوری های نوین و ایجاد محیط های آموزشی منعطف تاکید دارد که همواره پاسخگوی نیازهای یک جامعه در حال تحول باشد. بر همین اساس، تدوین چارچوبی جامع برای همگرایی این دو حوزه نه تنها می تواند شکاف موجود میان تئوری و عمل را کاهش دهد، بلکه بستر لازم برای پرورش نسل های آینده ای هوشمند، نوآور و خلاق را نیز فراهم آورد.واژگان کلیدی: همگرایی، نوآوری، تحول