تحلیل نظریه راجرز: نقش استعداد و خودشکوفایی در توسعه دانش آموزان

نظریه خود شکوفایی کارل راجرز به عنوان یکی از مهم ترین محورهای روان شناسی انسان گرا، بر توسعه استعدادها و دستیابی به حداکثر توانایی های فردی تاکید دارد. این پژوهش با هدف بررسی اهمیت محورهای نظریه راجرز در شناسایی و تقویت استعدادهای دانش آموزان و ارتقای خودشکوفایی آن ها انجام شده است. روش مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و مبانی نظری این نظریه با تاکید بر نقش محیط حمایتی و غیرقضاوتی در تسهیل فرایند خودشکوفایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که ایجاد فضای امن عاطفی و تشویق به خودپذیری در دانش آموزان می تواند انگیزه درونی و شکوفایی استعدادهای آن ها را بهبود بخشد. این یافته ها می تواند در برنامه ریزی های آموزشی و تربیتی برای ارتقای کیفیت یادگیری و پرورش توانمندی های فردی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.واژگان کلیدی: کارل راجرز، خودشکوفایی، استعداد، نظریه انسان گرایی، محیط حمایتی، دانش آموزان