پیش بینی کمرویی نوجوانان دختر بر اساس ویژگی های شخصیتی و مهارت های ارتباطی مادران

• زمینه و هدف: این پژوهش با هدف پیش بینی کمرویی نوجوانان دختر شهر پاوه بر اساس ویژگی های شخصیتی و مهارت های ارتباطی مادران انجام شد. • روش: روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دو بخش بود که بخش اول شامل کلیه دانش آموزان دختر نوجوان در حال تحصیل شهر پاوه در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ است و بخش دوم مادران این دختران بودند. حجم نمونه ۲۱۰ دختر و مادرانشان بود که با استفاده از فرمول کوکران برآورد شد و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از چهار پرسشنامه الف) پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو (NEO)، ب) پرسشنامه مهارت های ارتباطی بارتون جی (۱۹۹۰) و ج) پرسشنامه کمرویی استنفورد استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی چندگانه و ضریب رگرسیون چند متغیره استفاده شد. • یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که بین ویژگی شخصیتی روان نژندی مادران با کمرویی نوجوانان دختر رابطه معنادار و مستقیم بوده اما برای سایر مولفه ها منفی و معنادار بوده است. همچنین یافته ها نشان داد که بین مهارت های ارتباطی مادران با کمرویی نوجوانان دختر رابطه آماری معنادار و معکوسی وجود دارد. • نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که براساس ویژگی های شخصیتی و مهارت های ارتباطی مادران می توان به پیش بینی کمرویی و همچنین اضطراب اجتماعی نوجوانان دختر پرداخت.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، مهارت های ارتباطی ، کمرویی ، نوجوانان دختر و مادران.