نقش محیط در خودشکوفایی دانش آموزان و برآورده شدن فرانیازها

تمایل به خودشکوفایی یک تمایل فطری (و نه آموختنی) است ولی کمتر از یک درصد افراد جامعه به این مرحله می رسند. این ناتوانی به این دلیل است که در بالاترین مرحله از نیازهای انسان قرار دارد و هر چه نیازی بالاتر باشد ضرورت آن کمتر است و بنابراین خودشکوفایی می تواند به آسانی بوسیله یک محیط خصمانه یا طردکننده دچار وقفه شود (مانند بازداری هایی که یک فرهنگ یا جامعه ایجاد می کند و افراد را از اکتشاف رفتارها و اندیشه های نو بازداری می کند) از طرف دیگر خودشکوفایی مستلزم مقدار زیادی جسارت و جرات است و ممکن است افراد پس از برآورده شدن نیازهای سطح پایین بخواهند در همان سطح ایمن و آسان بمانند بجای آن که خود را بطور عمدی با چالش های جدیدی روبرو سازند.

کلیدواژه ها:

خودشکوفایی ، دانش آموزان ، ارتباطات سالم